Duru Masallar - Şatoda ışık yokken

Şatoda ışık yokken

Yağmurların sel olduğu, gecenin karanlığında çakan şimşeklerin her yeri aydınlattığı bir anda.

Bembeyaz bir şatoda elektrikler kesilmiş. Şatonun hanımı seslenmiş herkes olduğu yerde kalsın. Şatonun korkusuz babası el feneri aramış, bulamamış ama küçük bir mumla koca şatoyu aydınlatmış.

Şıkır da şıkır toplanmışlar şatonun ortasına. Küçük kızın pek hoşuna gitmemiş bu ortam. Uyumayı da kabul etmemiş. Anne ile baba düşünmüş taşınmış, ne yapsalar küçük kız karanlığa alışık olmadığından memnun olmamış.  

Almışlar ellerine ılık birer içecek heyecanlı bir sohbete başlamışlar en nihayetinde. Anne ile baba çocukluklarını anlatmış güzel kıza. Eski zamanlarda elektrik yokken insanlar neler yapardı. Gaz lambaları nasıl kullanılırdı... bir bir anlatmışlar. Baba anlatmış, anne anlatmış. Sıra küçük kıza gelmiş. Küçük kız düşünürken zıp zıp zıplamış, hop hop hoplamış. Ellerini başına almış, kafasını sallamış. O anda gözü şatonun tavanına takılmış. Buldum demiş. Ben ellerimle bir şekil yapacağım, siz ne olduğunu bulacaksınız. Bu gölge oyunu çok hoşuna gitmiş hepsinin. Bütün akşam şatonun tavanında bir çok hayvan dostlarını canlandırmışlar elleriyle.

Karanlık bir gece de küçük bir mumla koca şatoyu aydınlatan baba ile gök gürültülerini kahkahalarla bastıran küçük kız, çok uykuları gelince, annenin yanına kıvrılmışlar ve masal bu ya mışıl da mışıl uykuya dalmışlar.

:)sen